Stel dat iedereen bang is en dat we dat gewoon met elkaar zouden delen. Niet met een heel verhaal omheen, maar gewoon de sensatie; ´ik voel angst´. En de ander zegt; ´ja ik voel ook angst´.

De ander zegt; ‘jij mag weten dat ik me angstig voel. Ook al zijn we beiden voor iets heel anders bang, bang zijn we. Jij hoeft geen rekening te houden met mijn angst. Ik hoef ook geen rekening te houden met jouw angst. Ik kan mijn angst dragen en ik wil ook dat jij jouw angst draagt’.

Want er is veel angst. Angst voor corona, angst voor nabijheid, angst voor afstand, angst voor agressie, angst voor dat het uit de hand loopt, angst voor dat iedereen stil blijft, angst voor uitsluiting, angst voor vaccinaties, angst voor geen of te weinig vaccinaties, enzovoort. Op allerlei manieren wordt angst getriggerd.

In beginsel is angst een gevoel, een lichaamssensatie. En deze sensatie gaat over jezelf. Iedere angst is terug te voeren tot een gevoel van verlies waar je bang voor bent. Verlies van vrijheid, verlies van gezondheid, verlies van veiligheid, verlies van eigenheid, verlies van eigen regie, verlies van verbinding, verlies van controle, verlies van vertrouwen, verlies van waardigheid, verlies van anderen, verlies van je leven, enzovoort.

Als je je eigen gevoel en triggers (h)erkent en verantwoordelijkheid draagt door simpelweg het te voelen, dan ben je op de goede weg. Wees bang, maar doe er niks mee, maak het niet tot ‘iets’. Het is ‘maar’ een sensatie. Een sensatie kun je niet vastpakken of grijpen. Je kunt het ook niet verliezen. Op het moment dat je angst toestaat is het alweer aan het verdwijnen. Wees moedig en wees ‘gewoon’ angstig.