De buik
Om echt bij je gevoel te Zijn moet je een buik hebben. Of deze nu uitsteekt of niet. Je buik is het centrum van het gevoel. Én kracht!
Waar in overige delen de wervelkolom bescherming bied aan de organen is dit bij je buik niet. Je buik is het grootste onbeschermde deel van je lichaam. ‘Je buik inhouden’ gebeurt dan ook (onbewust) voor verschillende redenen, je houdt je buik in omdat het ‘niet mooi’ is om een buik te hebben, je houdt je buik in omdat het eng is om kwetsbaarheid te ervaren. Want we hebben vaak ergens aangeleerd dat kwetsbaarheid ‘onveilig’ is. En wat onveilig is trekken we naar binnen als bescherming. Aanspanning.
Anatomisch gezien houden de buikspieren je rechtop, zonder buikspieren zou je als het ware in elkaar klappen als een logeerbed. Teveel spanning in je buik belast de (onder) rug extra omdat het evenwicht tussen deze spieren niet goed verdeelt is en dit geeft weinig stevigheid aan de rug. Voor onderspanning geldt hetzelfde, maar daar moeten vooral de rugspieren veel werk doen.
Terug naar voelen. Ons voelen is het meest levendig wanneer het niet ‘te vol’ is, maar ook niet ‘te leeg’. In het midden daarvan zit levenskracht en -energie. Dus wel spanning maar niet teveel. Precies genoeg om ons overeind te houden. Zonder moeite.
Als we ons emotioneel overeind moeten houden heeft het buikgebied veel te verduren. Dit is soms te voelen als ‘een knoop in je buik’. Als we emotioneel te weinig prikkels krijgen voelt het weer als leeg.
Aanraking van de buik is echt een ontmoeting. Er is immers contact met onverhuld gebied en dat is voelbaar. Vertrouwen en toestemming is hierbij essentieel.
Door dit vertrouwen en de aanraking van de buik kan er een dieper vertrouwen ontstaan. We hervinden ons eigen centrum en diepte. Daar waar we onszelf helemaal weer toestaan om onszelf te zijn, en een ander daar ook kunnen toelaten. Dat is zo essentieel.