Iets niet willen voelen is doorgaans een veel sterkere sensatie dan het gevoel zelf. Wanneer je een ervaring of gevoel hebt die je niet wilt is het gevoel of de ervaring niet het probleem, maar het niet willen is het ‘probleem’. Er is een gevoel en je wilt dit gevoel niet ervaren. Maar het gevoel zelf wil wil jou wel ervaren (!)

Bij mij werkt het als ik het gevoel eerst waar laat zijn. Ik voel het in mijn lichaam en erken dat er een gevoel van verdriet is, dat ik jaloersheid voel, dat ik boosheid voel, dat ik angst voel of ongemak. Mijn lichaam beleeft het immers, dat voel ik. Wanneer ik deze beleving waar laat zijn voel ik dat er iets zakt en dat er iets ontspant in mij. Ik zeg ja tegen het gevoel, het mag er zijn en ik heet het welkom.

Ik ontken het niet en ik maak het ook niet groter. Het is precies zoals het is.

Als (mijn) gevoel er mag zijn lost de geladenheid van ´dit mag er niet zijn´, ‘dit kan ik niet aan’ , of ‘dit wil ik niet voelen’ op. Dan is er pas ruimte nog eens verder te kijken naar het gevoel. Maar dit is stap 1, erkennen, waar laten zijn.

Soms houdt het bij stap 1 al op, en is het al ‘klaar’, het probleem is al weg. Of sterker nog, er was geen probleem. Het probleem was ‘ik’.