Ieder gevoel heeft vast een reden. En zeker ook een oorzaak. Echter; ik voel wat ik voel. Ik voel het, hier en nu, en het gevoel is van mij.

Als ik mijn gevoel toe- eigen dan sta ik toe het gevoel meer te beleven. Zonder overwegingen of het terecht is, dat het ‘iets is van vroeger’, ‘van iemand anders’ of dat het een ‘oud gevoel’ is; het gevoel is aanwezig, ik kan het voelen, in mijn lichaam. Daar vestig ik mijn aandacht. De rest is verhaal. Nu doet het er niet toe waarom, waardoor, wanneer.

Ik sta toe dat het er is, en dat het van mij is. Dat is het begin.  Ik beleef het gevoel en dat sta ik toe. Ik kies ervoor steeds opnieuw de sensaties te herkennen en deze welkom te heten.

Zo zie en ervaar ik de dynamiek van mezelf in relatie met wat ik voel. Ik raak er steeds meer vertrouwd mee en ik ontspan in het besef dat ik het niet hoef op te  lossen of  te verbeteren. Het is van mij; dit gevoel, deze gedachtes.