Je kunt pas je grenzen voelen als je ze eerst binnen laat komen. Je moet je dus eerst laten raken om in contact met je grens te komen.

In het voelen van grenzen schuilt vaak een diepe behoefte aan contact. Durf je deze grens kenbaar te maken en te delen? Durf je elkaar precies op die grens te ontmoeten? En aan te geven wat je wel of niet prettig vindt? Wat je wel of niet wilt van de ander? Op de grens worden verlangens en behoeftes zichtbaar. Op de grens wordt jij zichtbaar.

In een rebalancing sessie kun je heel mooi met dit gegeven werken. Wat gebeurt er in de aanraking? Hoe reageer ik bij pijn of angst voor pijn? Of wanneer het erg dichtbij komt? Blijf ik? Of ga ik er bij weg?

De grenzen zijn onze uitnodigingen om present te blijven, en telkens onszelf (en de ander) weer terug te vinden in het moment. Daar vinden we onze levendigheid (en elkaar) weer terug.