Zo nu en dan krijg ik een berichtje in mijn mailbox in de trant van; “zou je mij ook (even) kunnen re-balancen? Ik ben uit balans en ik wil graag- of sterker nog- ik moet weer in balans komen”. Zodat ik weer verder kan met mijn leven, zodat ik mijn werk weer aankan etc.  (Ik chargeer hier een beetje)

Maar voordat we gaan sleutelen; on-balans is misschien wel een begin van iets nieuws. Bevalt je normale doen en laten, je ideeën over jezelf en hoe je met jezelf omgaat je nog? Is het tijd om ergens mee op te houden of juist ergens mee te beginnen, ook al zou je niet weten hoe en wat? Laten we daar eens naar gaan kijken, en voelen. Zonder al kant en klare antwoorden te moeten hebben.

On-balans is helemaal goed. Daar begin je, als je dat toelaat. On-balans is beweging, is groei, is potentie, is vernieuwing.

Daarom vind ik de naam Rebalancing soms niet zo passend. Wat mij betreft gaan we niet op zoek naar balans. Interessanter vind ik het om met je volle aandacht en gevoel te zijn met wat je on-balans noemt, zonder iets te veranderen of te fiksen. Maar wel te onderzoeken; wat vertelt dit mij? Wat wil ik?

We doen allemaal zo ons best om in balans te blijven, en dat is toch eigenlijk al interessant, nietwaar? Als je je best moet doen om in balans te blijven dan klinkt dat alsof on-balans ‘op de loer ligt’, toch?

Kortom; als je je (zogenaamde) balans kwijt raakt komt er beweging.